In mijn beelden verbeeld ik emoties op een zo krachtige mogelijke manier met veel aandacht voor detail. Een momentopname als het ware, van een bepaald gevoel of beleving in een mensenleven. Het maakt iets los bij de toeschouwer en er ontstaat een soort interactie en daar is het me precies om te doen. De werken krijgen zelden een specifieke titel mee omdat ik dat als een beperking ervaar. Animi Motus bv, Latijn voor ‘emotie’, laat ook alle ruimte voor interpretatie aan de kijker. Het is vaak verrassend hoe verschillend toeschouwers soms reageren, dat zegt niet enkel iets over de beelden maar ook over de kijker zelf. Ieder kan en mag de beelden zelf interpreteren met zijn eigen bagage, ervaringen en gemoedstoestand van dat moment. Zo kan iemand een uitdrukking zien als een overwinningskreet en een ander datzelfde beeld ervaren als iemand in pijn en dat mag, dat is goed.