De Wandeling

Ontdek de mooiste hoekjes tijdens een wandeling door het park!

Dit 25 hectare groot domein behoort sinds 1783 toe aan dezelfde familie. De huidige aanleg, in Engelse landschapsstijl, dateert van 1873, het romantische tijdperk. De basisidee is om op een relatief kleine oppervlakte de elementen die men in een ideaal natuurlijk landschap zou willen zien bijeen te brengen: romantische vergezichten, glooiende weiden, de illusie van een open plek in een groot bos, kronkelende paadjes, grillige waterpartijen, bruggetjes, sprookjesachtige gebouwen...

De regel van het spel is: ‘Het is aangelegd maar het moet er natuurlijk uitzien’.

De toegang tot het Park van Beervelde via de Toverstraat. Op het einde van de straat ligt de parking van het Koetshuis.

Je kan ons terugvinden in het secretariaat, op het binnenplein van het Koetshuis (de trapjes op).

Download hier de wandeling in PDF

We starten de wandeling op het binnenplein van het Koetshuis.

  1. Voor de witte villa, gebouwd op de grondvesten van het oude kasteel, hebben we een prachtig overzicht van het Park met zijn Engelse landschapsstijl. In de verte zien we het Paviljoen liggen.
  2. Hier kan je rechtdoor gaan maar het is veel leuker (zeker bij droog weer) om het kleine pad rechts te nemen. De rododendrons links van het pad stonden, als veel kleinere planten, op de Gentse Floraliën van 1985.
  3. Merkwaardig tafereel rechts van het pad. Heel mooi maar toch is er wat aandacht nodig (een uurtje per jaar?) om dit resultaat te bereiken.
  4. Links onder een dikke laag grond: een ijskelder. Vroeger, voor er ijskasten bestonden of men ijs kon maken, werd er in de winter ijs uit de vijver gehaald en er gestockeerd. Vandaag is dit voor een twintigtal vleermuizen een ideale plaats om te overwinteren. Van dit punt kan je ofwel rechtdoor ofwel het pad naar (5) volgen.
  5. Mooi voorbeeld van ‘woodland garden’ met grote, bladverliezende azalea’s onder heel mooie, grote eiken en beuken. Hier moet de wandelaar wel rekening houden dat enkele van de eiken dood zijn. Wij hebben besloten om ze niet op te ruimen en de natuur zijn gang te laten gaan. Het gebeurt wel dat stukken hout komen te vallen. In geval van twijfel, dit deel van de wandeling links laten.
  1. Hier heb je de keuze: ofwel rechtdoor lopen, ofwel linksaf slaan voor een kortere wandeling met, vanop een brug (12), een mooi uitzicht over de vijver. Het pad tussen (6) en (7) loopt door een collectie hamamelis (toverhazelaars). Deze grote struiken staan op hun mooist in februari wanneer ze bloeien.
  2. De ‘Keyzerlo’. Hier mag de wandelaar kiezen tussen het oude pad links en het nieuwe pad rechts. Een ‘loo’ of ‘lo’ is een historische benaming voor een open plek in een bos (cfr Lo-Christi, maar ook Beverlo, Tongerlo, Waterloo…). ‘Keyzer’ ter ere van César De Keyzer en zijn echtgenote Rosine Matthijs, kwekers uit Lochristi die, naast het commerciële assortiment, heel veel energie gestoken hebben in het terugvinden en vermeerderen van de oudste variëteiten van bladverliezende azalea’s, een groep gekend onder de naam ‘Harde Gentse’ (verkorting van ‘Winterharde Gentse azalea’s’). Alle jonge planten op deze plek komen van hun kwekerij.
  3. Na een korte wandeling in een donker deel van het bos waar alleen stekelvarens onder de bomen groeien, komen wij op een open plek omringd door rododendrons en grote wilde azalea’s (Rhododendron luteum, vroeger Azalea pontica). Bijzonder mooi in mei.
  4. Van hieruit heeft men een mooi zicht op het koetshuis, vroeger de plaats waar de voertuigen van de familie stonden. Soms hoort men zeggen dat er in Beervelde geen kasteel is*. De graaf repliceert daarop dat het domein misschien geen kasteel heeft maar wel de mooiste garages van de wereld.(* Het kasteel werd inderdaad in 1948 afgebroken. De huidige villa werd op de fundering ervan gebouwd.)
  5. Het paviljoen. Veel mensen vragen zich af waar deze constructie voor dient. Het antwoord is: het gebouw dient alleen als eyecatcher, het dient alleen om mooi in het landschap te staan. Vanop het terras is er een mooi zicht op de villa. Deze villa werd in 1948 gebouwd op de plaats waar sinds 1873 het kasteel stond.
  6. Hier heeft men de keuze: terugkeren naar de echte wereld of de wandeling door het paradijs verlengen met een wandeling door het grasland richting (12), (6) en wat verder (2), het vertrekpunt van jouw wandeling.
  7. Vanop de brug in (12) heeft men een mooi uitzicht op de vijver. Het water komt niet van een rivier; het is grondwater, daardoor schommelt het niveau van de vijver heel veel (meer dan 150 cm) tussen winter en zomer. Na de droge zomer van 2018 was er nog amper water en geen vissen meer in de vijver. Er werd besloten een groot deel van de vijver uit te baggeren. Kort nadien werden er opnieuw karpers uitgezet.